Είδαμε Legendary Pink Dots και And Also The Trees στο Gagarin
Δύο συντάκτριες του Avopolis με «νεοκυμματικές ανησυχίες» βρέθηκαν το περασμένο Σάββατο στο συναυλιακό στέκι της Λιοσίων και μοιράζονται τις (θετικότατες) εντυπώσεις τους.
Γράφουν οι Άννα Γεωργάτου και Ναταλία Πετρίτη
(English translation below)
Legendary Pink Dots: φιλοσοφία, χιούμορ, beats & παγανισμός
Σάββατο που θα μπορούσες να ήσουν Ελευσίνα, αλλά βρέθηκες στη Λιοσίων, γιατί πραγματικά αυτό ήταν το double bill της χρονιάς και δεν ήθελες να βρίσκεσαι πουθενά αλλού, παρά μόνο στο Gagarin. Εν αναμονή της κακοκαιρίας “Barbara” o Edward Ka-Spel ανέβηκε στη σκηνή 21:05 και ήδη από το πρώτο λεπτό ήταν ο Ka-Spel που ήξερες και θυμόσουν και ήθελες ξανά.
Κιθάρα και πλήκτρα σε πρωταγωνιστικό ρόλο κι ένας Edward θεατρικός, ευγενικός, πίσω από τα συνήθη σκούρα γυαλιά του, ηγετική μορφή των Legendary Pink Dots από το 1980, ο τύπος που ποτέ δεν θα βαρεθούμε και 13 χρόνια μετά την τελευταία εμφάνισή του στην Ελλάδα και στα 69 του με άνεση στήνει ένα ενδιαφέρον setlist με τον ίδιο, όπως συνήθως, σε φωνή, στίχους και keybords, τον Randall Frazier σε synths και σε keys να αναλαμβάνει το 80% της μουσικής, τον Eric Drost στην κιθάρα και τον Joep Hendrikx στον ήχο.
Η cult μπάντα που αρχικά ονομαζόταν “One Day…” , αλλά τελικά άλλαξε το όνομά της με αφορμή τους ροζ λεκιέδες σε συγκεκριμένα πλήκτρα του πιάνου που χρησιμοποιούσαν στο στούντιο που ηχογραφούσαν, σχηματίστηκε το 1980 στην Αγγλία και μετακόμισε στην Ολλανδία λίγα χρόνια αργότερα όπου και παρέμεινε και κυκλοφόρησε πάνω από 40 άλμπουμ.
Δεν θυμάμαι αν τους βλέπω δεύτερη ή τρίτη φορά, αλλά η αίσθηση παραμένει η ίδια. Είναι σαν να είναι μια ομάδα παγανιστών ιερέων που γνωρίζουν τα σωστά ξόρκια, έχουν και το κατάλληλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό και συνθέτουν ένα μαγικό διαστημικό ήχο. Σου δίνουν την αίσθηση ότι παρακολουθείς μια μυστικιστική τελετή -κι όχι μια απλή συναυλία- γεμάτη συμβολισμούς, φιλοσοφία και σκοτεινό χιούμορ ανακατεμένα με ηλεκτρονικά beats. O Ka-Spel με τη συνήθη ριχτή φαρδιά ρόμπα-ζακέτα του και το μακρύ φουλάρι σε υπνωτίζει σαν σαμανιστής σε κάποια τελετή, αλάνθαστος στην έκφραση και την ένταση.
Δεν ξέρω πόση σημασία έχει να αναφερθούμε στο setlist της βραδιάς, αφού ακόμα κι αν είσαι φανατικός της μπάντας, στις συναυλίες τους μπορεί να ορκίζεσαι ότι ακούς κάτι για πρώτη φορά, αλλά να είναι κάτι παλιό και να σου έχει διαφύγει μέσα στα 40+ άλμπουμ. Ξεκάθαρη πρόθεση αυτή τη φορά, βέβαια, ήταν η παρουσίαση του τελευταίου τους άλμπουμ Museum Of Human Happiness, με σύντομες αναδρομές στο παρελθόν.
H συναυλία ξεκίνησε με industrial και avant-garde διάθεση και τα “Hands Face Space”, “Cloudsurfer” και “Postcards From Home” αντίστοιχα, το ξεχωριστό “This is The Museum” κατά τη διάρκεια του οποίου o Ka-Spel είχε μια ατυχή πτώση, αλλά σηκώθηκε χαμογελαστός με αυτοσαρκαστική διάθεση κι απλώς ψιθύρισε “Feeling a little stupid, that’s all” -και τα τέσσερα από το τελευταίο τους άλμπουμ Museum Of Human Happiness-, ακολούθησε το “Junkyard” από Angel In The Detail του 2019, το “Cruel Brittania”, το “Nightingale” που μας σημάδεψε και το “The Mouse that Ate The Shopping Mall” με τους ψυχεδελικούς στίχους, το cool spoken word “Rainbows Too?” από το Plutonium Blonde του 2008 με την ανάσα του Ka-Spell την εντυπωσιακή, το “Isis Veiled” του 1992 στο encore, μια από τις καλύτερες στιγμές της βραδιάς, για να μας θυμίσει την αξέχαστη συνεργασία του Edward Ka-Spell και του cEvin Key των Skinny Puppy, στο ψυχεδελικό project The Tear Garden. Στο encore και το υπεραγαπημένο μου “Happy Birthday Mr President” από το Angel In The Detail του 2019 και το “The Grain Kings” από το 1991 για το κλείσιμο.
Η μουσική των Legendary Pink Dots είναι ένα μείγμα από ηλεκτρονική μουσική, psychedelic folk, experimental/avant-garde, post-punk, ambient, synthpop, jazz, noise, goth-rock, κλασική και ελάχιστη σημασία έχει στο τέλος της ημέρας να την ορίσουμε.
Cult και art-rock και rock and roll μαζί για εμένα προσωπικά και αφού υπάρχει φιλοσοφία και παγανισμός, όλα καλά. «Μουσείο της ανθρώπινης χαράς» και το σωστό ξεκίνημα για να ακολουθήσουν στη σκηνή οι And Also The Trees που πρέπει να δεις live για να καταλάβεις, και για τους οποίους θα σας τα πει αναλυτικά η Ναταλία Πετρίτη, εγώ μόνο να πω “Πόσο θεός αυτός ο ντράμερ!!!»
Ένα double bill πράγματι «βγαλμένο από τις πιο τρελές φαντασιώσεις των απανταχού μουσικόφιλων με νεοκυμματικές ανησυχίες» και, Death Disco, χρόνια πολλά και σε ευχαριστούμε!!
Άννα Γεωργάτου
And Also The Trees
Περιέργως διχασμένο μου φάνηκε το κοινό που συνέρρευσε το βράδυ του Σαββάτου στο πάντα φιλόξενο Gagarin 205: από τη μια εκείνοι κι εκείνες που βρέθηκαν στο venue για να ακούσουν τους ατμοσφαιρικούς βρετανο-ολλανδούς Legendary Pink Dots, στην πρώτη τους περιοδεία δίχως τον Philip Knight που συμμετείχε σε παραπάνω από 40 δίσκους της μέχρι τώρα πορεία τους, και από την άλλη οι die hard fans των θρυλικών And Also The Trees, έτοιμοι να γιορτάσουν παρέα με το συγκρότημα τις τέσσερις δεκαετίες μουσικής δημιουργίας που οι ίδιοι έχουν πια συμπληρώσει, με προσμονή για ακόμη ένα καταιγιστικό live επί αθηναϊκού εδάφους. Και αυτός ο αχρείαστος διχασμός που παρατηρήθηκε μετά από συζητήσεις στις οποίες συμμετείχα σε διάφορα πηγαδάκια γνωστών στη Λιοσίων, φάνηκε εν τέλει να καταρρέει μπροστά σε ένα double bill που θα θυμόμαστε για καιρό και που διοργανώθηκε στο πλαίσιο του εορτασμού μιας γεμάτης δεκαετίας της Death Disco.
Για τους Legendary Pink Dots τα λέει πολύ καλά η Άννα Γεωργάτου πιο πάνω, που μας είχε ανακοινώσει την προσμονή της για τη συναυλία καιρό τώρα, οπότε σειρά μου να μεταφέρω το κλίμα της εμφάνισης των headliners της βραδιάς, που μόνο για το τυπικό της υπόθεσης προσφωνούνται ως τέτοιοι, μιας που μιλάμε για πραγματικά ισότιμες και ιδιαίτερα αγαπητές μπάντες.
Ναταλία Πετρίτη
***
English (Google translated)
Two editors of Avopolis with “new wave concerns” were last Saturday at the concert venue of Liosion and share their (very positive) impressions.
Written by Anna Georgatou and Natalia Petritis
Legendary Pink Dots: philosophy, humor, beats & paganism
Saturday when you could have been in Elefsina, but you ended up in Liosion, because this was really the double bill of the year and you didn’t want to be anywhere else, except at Gagarin. Waiting for the bad weather “Barbara” Edward Ka-Spel took the stage 21:05 and already from the first minute it was the Ka-Spel you knew and remembered and wanted again.
Guitar and keyboards in a leading role and a theatrical, kind Edward, behind his usual dark glasses, leader of the Legendary Pink Dots since 1980 , the guy we will never get bored of even 13 years after his last appearance in Greece and in 69 comfortably sets up an interesting setlist with him, as usual, on voice, lyrics and keyboards, Randall Frazier on synths and keys taking on 80% of the music, Eric Drost on guitar and Joep Hendrikx on sound.
The cult band originally called ” One Day… “, but eventually changed its name due to the pink stains on certain piano keys used in the recording studio, formed in 1980 in England and moved to the Netherlands a few years later where it has remained and released over 40 albums.
I don’t remember if I see them a second or third time, but the feeling remains the same. It’s like they’re a group of pagan priests who know the right spells, have the right electronics, and make a magical space sound . They give you the feeling of attending a mystical ceremony – and not a simple concert – full of symbolism, philosophy and dark humor mixed with electronic beats. Ka-Spel in his usual flowing loose robe-jacket and long scarf hypnotizes you like a shaman in some ceremony, unmistakable in expression and intensity.
I don’t know how important it is to refer to the setlist of the night, since even if you are a fan of the band, at their concerts you can swear that you are hearing something for the first time, but it is something old and has escaped you in 40+ albums. The clear intention this time, of course, was the presentation of their latest album Museum Of Human Happiness , with brief flashbacks to the past.
The concert started with an industrial and avant-garde mood and “Hands Face Space” , “Cloudsurfer” and “Postcards From Home” respectively, the special “This is The Museum” during which Ka-Spel had an unfortunate fall , but got up with a self-deprecating smile and simply whispered ” Feeling a little stupid, that’s all ” – all four from their latest album Museum Of Human Happiness – followed by “Junkyard” from 2019’s Angel In The Detail , “Cruel Brittania’ , the ‘Nightingale’which also marked us“The Mouse that Ate The Shopping Mall” with psychedelic lyrics, the cool spoken word “Rainbows Too?” from 2008’s Plutonium Blonde to Ka-Spell’s breath-taking, 1992 encore “Isis Veiled ,” one of the evening’s highlights, to remind us of the unforgettable collaboration between Edward Ka-Spell and cEvin Key of Skinny Puppy, in the psychedelic project The Tear Garden . In the encore and my all time favorite “Happy Birthday Mr President” from 2019’s Angel In The Detail and “The Grain Kings” from 1991 to close.
The music of the Legendary Pink Dots is a mixture of electronic music, psychedelic folk, experimental/avant-garde, post-punk, ambient, synthpop, jazz, noise, goth-rock, classical and it matters little at the end of the day to define it .
Cult and art-rock and rock and roll together for me personally and since there is philosophy and paganism, everything is good. “Museum of human joy” and the right start to be followed on stage by And Also The Trees which you have to see live to understand, and about which Natalia Petritis will tell you in detail, I can only say ” How god this the drummer!!! »
A double bill indeed ” from the wildest imaginations of music lovers everywhere with new wave concerns ” and, Death Disco, happy birthday and thank you!!
Anna Georgatou
And Also The Trees
The audience that flocked to the always welcoming Gagarin 205 on Saturday night seemed strangely divided to me: on the one hand those who came to the venue to hear the atmospheric British-Dutch Legendary Pink Dots, on their first tour without Philip Knight on more than 40 records of their career so far, and on the other hand the die hard fans of the legendary And Also The Trees, ready to celebrate with the band the four decades of musical creation that they have already completed, with anticipation for another stormy live on Athenian soil. And this unnecessary division observed after discussions in which I participated in various wells of acquaintances in Liosion, finally seemed to collapse in front of a double bill that will be remembered for a long time and which was organized in the context of the celebration of a full decade of Death Disco.
About the Legendary Pink Dots, Anna Georgatou says it very well above, who had announced to us her anticipation for the concert some time ago, so it’s my turn to convey the atmosphere of the appearance of the headliners of the evening, who only for the formality of the case are addressed as such, since we are talking about truly equal and highly beloved bands.
Natalia Petritis
Source: Avopolis– Anna Georgatou and Natalia Petritis
Appx 9 February 2023
