by: Kristofer Hadodo
2022.03.16

Optimistiskt och ovanligt starkt innehåll

Edward Ka-Spel låter inte så darrig på rösten som han kan göra, och ofta väljer att göra. Det finns en nyfunnen stabilitet i hans leverans på The Museum Of Human Happiness. Det samma gäller produktionen som känns ovanlig solid, rytmisk och tung, till exempel i singeln Hands Face Space och i Cruel Britannia.

Mitt i 40-årsjubiléet tvingades Legendary Pink Dots att avbryta festligheterna. Nedstängningar och restriktioner satte märkbart djupa spår. Redan i öppningsspåret This Is The Museum känner man att veterangruppen andas optimism. Eller är det galghumor? Faktum är att ordparet “human happiness” upprepas hela 82 gånger (!) i texten, vilket blir som ett mantra, och det man också tar med sig när skivan är slut.

Andra extraordinära detaljer är ljudet av en sprakande lägereld i förening med sjungande syrsor i There Be Monsters. Det blir liksom inbjudande, närapå hemtrevligt.

Av de tolv nya låtarna är det bara två som mäter över sju minuter. Hur ska de psykedeliska, hypnotiska partierna få plats, undrar förstås vän av ordning. Ingen fara. Phil Knight kan skruva till en knäpp idé både tre och fyra varv extra, även om speltiden är “kort”.

Särskilt ett spår sticker ut: Nightingale. Det är en tung, dubbig och suggestiv låt som skulle ha platsat på någon av de senare skivorna från de nära vännerna Skinny Puppy. Här känns det som att Legendary Pink Dots – i synnerhet Ka-Spel – kommer väldigt nära lyssnaren med varm och innerlig röst.

Ett av tidernas mest produktiva band (katalogen rymmer långt över 200 titlar) premierar inte alltid kvalitet, men denna gång är det omöjligt att inte drabbas av det starka innehållet.

English

Optimistic and unusually strong content

Edward Ka-Spel does not sound as trembling in his voice as he can, and often chooses to do so. There is a newfound stability in his delivery at The Museum Of Human Happiness . The same applies to the production, which feels unusually solid, rhythmic and heavy, for example in the single Hands Face Space and in Cruel Britannia .

In the middle of the 40th anniversary, Legendary Pink Dots was forced to cancel the festivities. Shutdowns and restrictions left noticeably deep scars. Already in the opening track This Is The Museum , one feels that the veteran group breathes optimism. Or is it gallows humor? In fact, the phrase “human happiness” is repeated 82 times (!) In the text, which becomes like a mantra, and what you also take with you when the album is over.

Other extraordinary details are the sound of a crackling campfire in conjunction with singing crickets in There Be Monsters . It becomes kind of inviting, almost homely.

Of the twelve new songs, only two measure over seven minutes. How should the psychedelic, hypnotic parties fit, of course, friend of order wonders. No danger. Phil Knight can screw up a crazy idea both three and four laps extra, even if the playing time is “short”.

One track in particular stands out: Nightingale. It is a heavy, dubbed and suggestive song that would have been placed on one of the later records from the close friends Skinny Puppy. Here it feels like Legendary Pink Dots – especially Ka-Spel – comes very close to the listener with a warm and heartfelt voice.

One of the most productive bands of all time (the catalog holds well over 200 titles) does not always reward quality, but this time it is impossible not to be affected by the strong content.

source: gaffa.se

By: Michael Bohli
25 March 2022

Deutsch:

Oft denke ich an den Abend zurück, als ich unschuldig und unvorbereitet die Gruppe The Legendary Pink Dots live im Ochsen Zofingen entdecken durfte. Experimentelle und andersartige Musik, fernab der gewohnten Strukturen und Klangfolgen. Die Gruppe um den Frontmann Edward Ka-Spel nistete sich in meinem Herzen ein, viele Jahre später legen die Herren mit «The Museum of Human Happiness» ihre neuste Platte vor. Ein extrovertiertes Werk, das in seiner freien Interpretation der Rockmusik vor den Kopf stossen kann, im Kosmos der pinken Punkte aber kein Ausreisser darstellt.

Psychedelische Kompositionen, Sprechgesang und ein kritischer Blick auf die Gegenwart, ohne den Humor zu verlieren. Die zwölf Stücke bringen fast 70 Minuten Musik auf die Waage und pendeln zwischen einschmeichelnden Erzählungen («There Be Monsters») und Dekonstruktionen von Krautrock und Electronica («The Girl Who Got There First»). Die Synthesizer blubbern, die Musik wirkt kühl, dissonante Stellen sind die wahren Schätze. Alle Krisen der heutigen Zeit haben «The Museum of Human Happiness» geformt, The Legendary Pink Dots zünden Feuer an und positionieren sich auf den Ruinen.

Das wirkt kontemporärer und treffender als beispielswiese auf «Angel In The Detail», der Bogen wird durch die Musiker in die Vergangenheit gespannt («Coronation Street «) und das digitale mit dem Retro-Flair kombiniert. The Legendary Pink Dots klangen auf ihren Alben schon immer etwas dünn, das hat sich bei The Museum of Human Happiness nicht geändert, stört aber nicht. Durch den Virus in den virtuellen Raum gedrängt, hat die Gruppe nicht aufgegeben und viele zündende Einfälle gesammelt.

English:

I often think back to the evening when, innocently and unprepared, I discovered the group The Legendary Pink Dots live at Ochsen Zofingen. Experimental and different music, far away from the usual structures and sound sequences. The group around the frontman Edward Ka-Spel nested in my heart, many years later the gentlemen present their latest record with «The Museum of Human Happiness». An extrovert work that can offend rock music in its free interpretation, but is not an outlier in the cosmos of pink dots.

Psychedelic compositions, chanting and a critical look at the present without losing humor. The twelve tracks weigh almost 70 minutes of music and oscillate between insinuating stories («There Be Monsters») and deconstructions of krautrock and electronica («The Girl Who Got There First»). The synthesizers are bubbling, the music seems cool, dissonant passages are the real treasures. All of today’s crises have formed «The Museum of Human Happiness», The Legendary Pink Dots light fires and position themselves on the ruins.

This seems more contemporary and more appropriate than, for example, on “ Angel In The Detail ”, the musicians draw the line back into the past (“Coronation Street”) and combine the digital with the retro flair. The Legendary Pink Dots always sounded a bit thin on their albums, that hasn’t changed with The Museum of Human Happiness, but it doesn’t bother. Pushed into virtual space by the virus, the group did not give up and collected many brilliant ideas.

Source: https://artnoir.ch/the-legendary-pink-dots-the-museum-of-human-happiness/

Het zal niemand verbazen dat een geroutineerde muzikant als Edward Ka-Spel het liefste effectief te werk gaat. Uiteraard met de nodige ruimte voor het experiment en die gretigheid om steeds weer die vernieuwing op te zoeken. Maar als je dan genoodzaakt bent om afzonderlijk van elkaar aan een plaat te werken is dat wel zwaar balen. In die situatie verkeren de oudgedienden van The Legendary Pink Dots tijdens de viering van hun veertigjarige bestaan. Corona maakt een einde aan het feestje, maar gelukkig niet aan het succesverhaal. The Museum Of Human Happiness heeft die ouderwetse vorm, en is zelfs stukken urgenter dan de meer dan prima voorganger Angel in the Detail.

Oudheden en obscuriteit. Artistiek en vernieuwend. This is The Museum brengt je terug naar de zomer van 1980. De nasleep van de rellen bij de bekroning van koningin Beatrix, de oplopende spanningen bij het Margaret Thatcher regime. Een hoog werkeloosheidsgehalte en het idealisme van punk en postpunk. Twee werelden treffen elkaar, botsen en brengen een oerknal voort. The Legendary Pink Dots is een feit. Die tienerangst domineert hedendaags weer, en hebben we dan oude vergeten helden nodig om die wanhoop te reflecteren? Ja, blijkbaar wel.

The Legendary Pink Dots, ze zijn weer terug, maar dan nu ook echt. Human Happiness in een No Fun maatschappij. Edward Ka-Spel is nog steeds die jonge idealistische strijder, gevangen in een op leeftijd zijnde getekend lichaam, opgesloten in een lockdown gemeenschap. Het getergde geweten, ontwakend als een bloedzuigende vampier, zichzelf voedende met egocentrisme en misplaatste teleurstellingen. De instrumentatie bouwt zijn eigen netwerk, met verstrikte spinnenwebdraden, kerkelijke geloof aanvechtende orgelpartijen en de roep om de versmorende chaos te controleren. Verlaten straten, isolement en eenzaamheid als A Stretch Beyond basisbegrippen. Een vervreemde buitenstaander die het verval objectief als een onwerkelijk leefklimaat kanaliseert.

Behoed je voor de omgeving, There Be Monsters in dit verhalende sprookjesboek, waarbij de bevlekte kanttekeningen een onoverzichtelijke warboel vormen. Edward Ka-Spel is net zo onbetrouwbaar als die bespiedende omgeving. Muzikaal ongemak en onzichtbare valkuilen laten je in die onvatbare wereld van dit onberekenbare genie verdwalen. Als je zijn steun opzoekt, bemerk je dat die helpende handdruk je allang verlaten heeft. Vanaf hier sta je er alleen voor. De toereikende gids gooit je de donkere diepte in. En daar draait het bij het onberekende This is The Museum om. De opgelegde The Legendary Pink Dots breuk speelt met die overlevingsdrang. Samen de ontbrekende puzzelstukken plaatsen, met beperkte middelen binnen handbereik.

De vanzelfsprekende vastigheid spant met het verliezen van de gecreëerde werkelijkheid samen. Tripping On My Nightmares, realistisch slaapwandelen in opvullende leegte en gedirigeerde wanorde. Coronation Street waarheden en internet Tel Sell Fake News. Verkoop je oprechtheid aan de wantrouwige internetsurfer, geef hem een sprankje aan plastic hoop cadeau. De Brexit in het conservatieve naar vergaande tijden verlangde Cruel Brittania, waardoorheen brokken aan historische folklore uiteenspatten. Er wordt weer ouderwets, totdat de noise zijn ontvlambare kookpunt bereikt, aan de knoppen gedraaid. Barricades met torenhoge lawaaierige ijzerplaten opgebouwd, gitaren grondig gesloopt, verloren pianotoetsen zonen binnengehaald en een anarchistisch leger aan opdringerige tribal Electric Body Music beats losgelaten. Heerlijk verdwalen in de neurotisch grommende bas van Postcards From Home en de psychedelische 1969 The Girl Who Got There First roes.

We leven in een futuristische 1984, de 2.0 variant, waar Big Brother een onmisbare vriend is, en we voorgeprogrammeerd de eisen van de wereldleiders opvolgen. Die afzijdige losgekoppelde werkwijze heeft The Legendary Pink Dots het gewenste resultaat opgeleverd. Er worden luchtkastelen vernietigd, en met de puinresten verbindende wankele bruggen aangelegd. Het geluid van The Museum Of Human Happiness is net zo nostalgisch als 2022, alleen beseffen we dat nog niet helemaal. The Museum Of Human Happiness is de plaat die Edward Ka-Spel veertig jaar geleden nog niet durfde te maken, zelfs niet hoopte te maken.

Het album The Museum of Human Happiness van The Legendary Pink Dots is uitgebracht door Metropolis op 18 maart 2022.

source: writteninmusic.com
Geschreven door: Leon Pouwels
March 16, 2022

English (via Google Translate)
It will come as no surprise that a seasoned musician like Edward Ka-Spel prefers to work effectively. Of course with the necessary space for experimentation and that eagerness to keep looking for that innovation. But if you’re forced to work on a record separately from each other, that’s a real bummer. That’s the situation the veterans of The Legendary Pink Dots find themselves in during the celebration of their 40th anniversary. Corona puts an end to the party, but luckily not to the success story. The Museum Of Human Happiness has that old-fashioned shape, and is even much more urgent than its more than fine predecessor Angel in the Detail.

Antiquities and obscurity. Artistic and innovative. This is The Museum takes you back to the summer of 1980. The aftermath of the riots at the crowning of Queen Beatrix, the rising tensions within the Margaret Thatcher regime. A high level of unemployment and the idealism of punk and post-punk. Two worlds collide, collide and produce a big bang. The Legendary Pink Dots is a fact. That teenage fear dominates today, so do we need old forgotten heroes to reflect that desperation? Yes, apparently it is.

The Legendary Pink Dots, they’re back, but now for real. Human Happiness in a No Fun Society. Edward Ka-Spel is still that young idealistic warrior, trapped in an aging scarred body, locked in a lockdown community. The provoked conscience, awakening like a blood-sucking vampire, feeding itself on self-centeredness and misguided disappointments. The instrumentation builds its own network, with entangled cobwebs, ecclesiastical faith-challenging organ parts and the call to control the choking chaos. Deserted Streets, Isolation and Loneliness as A Stretch Beyond Basic Concepts. An alienated outsider who objectively channels decay as an unreal living environment.

Protect yourself from the environment, There Be Monsters in this storytelling fairy tale book, where the stained notes form a cluttered mess. Edward Ka-Spell is as unreliable as that spying environment. Musical discomfort and invisible pitfalls let you get lost in the elusive world of this unpredictable genius. If you seek his support, you will find that helping handshake has long since left you. From here on you are on your own. The adequate guide throws you into the dark depths. And that’s what the unpredictable This is The Museum is all about. The imposed The Legendary Pink Dots break plays with that urge to survive. Place the missing puzzle pieces together, with limited resources at your fingertips.

The self-evident steadfastness conspires with the loss of the created reality. Tripping On My Nightmares, realistic sleepwalking in filling emptiness and directed disorder. Coronation Street Truths And Internet Tel Sell Fake News. Sell ​​your sincerity to the suspicious internet surfer, give him a spark of plastic heap. The Brexit in the conservative era longed for Cruel Brittania, through which chunks of historical folklore shattered. The old-fashioned way, until the noise reaches its flammable boiling point, is again turned on the knobs. Built up barricades with towering noisy iron plates, guitars thoroughly demolished, lost piano keys brought in sons and unleashed an anarchic army of intrusive tribal Electric Body Music beats. Get lost in the neurotic growling bass of Postcards From Home and the psychedelic 1969 The Girl Who Got There First intoxication.

We live in a futuristic 1984, the 2.0 variant, where Big Brother is an indispensable friend, and we follow the pre-programmed demands of the world leaders. This aloof, disconnected working method has yielded the desired result for The Legendary Pink Dots. Castles in the air are destroyed, and shaky bridges connecting with the rubble are built. The sound of The Museum Of Human Happiness is just as nostalgic as 2022, only we don’t fully realize it yet. The Museum Of Human Happiness is the record that Edward Ka-Spel did not dare to make, nor even hoped to make forty years ago.

The Legendary Pink Dots’ album The Museum of Human Happiness is released by Metropolis on March 18, 2022.